Ik ben van mening dat afwisseling in de training van je paard belangrijk is. Als wij elke dag hetzelfde moeten doen gaan wij ons ook vervelen. Dan worden dingen eentonig en saai. Of loop je elke dag tegen dezelfde oefening aan die je moeilijk vindt, dat werkt frustrerend. Dit is ook voor paarden zo. Om ze mentaal en fysiek fris te houden is afwisseling van groot belang. Door afwisseling prikkel je ook de leerinteresse en -mogelijkheden van een paard en hij leert omgaan met veranderingen en prikkels. Dit is ook heel fijn, want een paard die daar niet goed mee om leert of kan gaan heeft snel last van een te hoog stress niveau bij veranderingen. Vaak en veel stress is natuurlijk niet goed voor je paard en ze worden er ook niet makkelijker van in de omgang. Een bepaalde mate van stress komt altijd wel voor in situaties en kan ook functioneel zijn, zolang het in lichte mate is, het paard nog open staat voor informatie en ‘het leren’ daarmee nog bereikbaar is.
Ik wissel in mijn training sowieso altijd af tussen onbelast trainen en belast trainen.
Mijn meest ingezette onbelaste trainingsmethodes zijn longeren en werk aan de hand. Ook maak ik wel gebruik van andere grondwerkmethodes, waaronder het Tteam grondwerk, cavaletti, springen, of los werken in een afgezette ruimte met gebruik van lichaamstaal en -positie.
Onder het zadel zoek ik afwisseling binnen de dressuurtraining door te wisselen wat betreft het hoofdthema waar ik aan werk. Dit kan bijvoorbeeld de ene keer meer verzameling zijn en een andere keer meer souplesse zijn. Waarbij ik de ene keer dus werk aan onderliggende thema’s zoals overgangen en schakelen en ik de andere keer meer tijd en aandacht besteed aan wendingen en zijgangen. Zo kan je ook je dressuurtraining variabel maken.
Bovendien is het niet goed altijd alle verbeterpunten in één training te willen verwerken. Breng dus richting en focus aan in je training van die dag, dat vergroot de kans op een tevreden gevoel voor jou en je paard. Ook komt het nemen van een sprongetje (alleen voor mijn paarden die dat ook leuk vinden) en het werken met cavaletti op de meerkeuzelijst van afwisseling voorbij. Eén van mijn favorieten is ook het buitenrijden, heerlijk over de hei of door het bos. Daar geniet ik van.
En zo heel af en toe klim ik er eens zonder zadel op (meestal dan wel met barebackpad) of experimenteer ik wat met een neckrope. Ik maak ook wel eens een wandeling met één van mijn paarden, gewoon even een andere manier van samenzijn en niks moeten.
Wat ik ook heel belangrijk en prettig vind is dat mijn paard in de omgang respectvol is. Ik leer mijn paarden rekening te houden met mijn ruimte als ik bij ze in de wei loop of in de stal. Ik leer ze rustig met mij mee te lopen, half schuin achter mij te blijven en te stoppen als ik stop. Ik zie graag dat ze geduldig en ontspannen stil staan tijdens het poetsen en opzadelen. Het is heel prettig als ze in de paddock gezellig komen kijken en aan je kleren of je haren gaan snuffelen, dan neem ik lekker de tijd om ze te aaien en te knuffelen. Alles vanuit zacht contact en respect. Te opdringerig hoeft niet van mij, wordt dat het toch dan vraag ik duidelijk weer meer ruimte aan mijn paard. Ook dit is training. Training in de omgang wordt nog wel eens een beetje vergeten of makkelijk over gedaan, maar je hebt er zoveel plezier van als je altijd en overal met je paard in contact kan blijven. Het paard vertrouwt je, omdat hij weet dat hij op je kan rekenen en je altijd consequent en duidelijk bent. Het maakt je paardenleven weer een stukje makkelijker.
