Piola is als 3 jarige op mijn pad gekomen en als 4 jarige officieel bij mij gekomen. Helaas is onze weg niet heel vlekkeloos verlopen en heb ik haar op 16 jarige leeftijd moeten laten inslapen. Piola was mijn spiegel en geduldsgoeroe, ik heb van haar ontzettend veel geleerd over mezelf als persoon. En dat was niet altijd even makkelijk hoor. Daarnaast heb ik dankzij haar heel veel geleerd over het paardenlichaam, functionaliteit en gezondheid. Dit was voor haar geen makkelijke weg, maar mentaal is ze tot de laatste dag een krachtige en bijzondere merrie geweest. Toen ze 1 jaar was is ze met trailerladen door te steigeren achterover gevallen, toen ze met 3 jaar uit de opfok terug kwam was ze zo scheef als een hoepel. Hiervoor heb ik diverse behandelaren in de loop der jaren haar los laten maken in gewrichten en spieren. Het was veel verbeterd, maar er bleef een duidelijke scheefheid bestaan. Als 7 jarige is ze geopereerd aan een kieswortelontsteking. Er waren 2 kiezen gestempeld, maar helaas kwamen er complicaties. In totaal heeft ze 7 weken op de kliniek gestaan en is ze een tweede keer geopereerd 3 weken na de eerste operatie. Met de gevolgen van deze operatie zijn we de jaren daarna aan het tobben gebleven. Ze heeft hele goede periodes gehad en mindere tijden. In de mindere tijden heb ik een scala aan alternatieve geneeswijzen ingezet om haar te ondersteunen. Uiteindelijk hebben de gevolgen van de operatie geleid tot de beslissing haar in te moeten laten slapen. Piola, voor altijd in mijn hart! Wat een bijzondere reis hebben wij samen gemaakt.